وعده ایجاد شبکه بینالمللی زنان عشایر حامل میراث فرهنگی
قائممقام وزیر و معاون میراث فرهنگی کشور گفت با پروژه توانمندسازی و کارآفرینی زنان عشایر حامل میراث فرهنگی ناملموس در آسیای غربی و مرکزی به دنبال ایجاد یک شبکه بینالمللی برای تبادل تجارب و دانش بومی هستیم.
در نشست ملی «توسعه مهارتهای کارآفرینی زنان عشایر حامل میراث فرهنگی ناملموس در راستای تحقق معیشت پایدار» که در وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی برگزار شد، قائم مقام وزیر و معاون میراث فرهنگی زیست عشایر را زیستی بر پایه تعامل خردمندانه انسان و طبیعت دانست و گفت: «زیستمان عشایری که هزاران سال است بر پایه تعامل خردمندانه انسان و طبیعت شکل گرفته، در خود پاسخی دارد برای یکی از بزرگترین چالشهای جهان معاصر: چگونگی زیستن پایدار در برابر تغییر اقلیم. عشایر، میراثداران نظمی طبیعیاند که در آن، انسان نه مالک زمین، بلکه امانتدار آن است.»
علی دارابی در این نشست درباره کوچ عشایر گفت: «در کوچ و بازگشت، در گردش فصول و در هماهنگی با چرخهٔ باران و رویش، دانشی نهفته است که تمدنهای امروز باید دوباره آن را بیاموزند. این دانش، همان خِرد اقلیمی و میراث زندهای است که از پیشاتاریخ تا امروز تداوم یافته و بنیان تابآوری فرهنگی و زیستمحیطی ما را شکل داده است.»
او با اشاره به سیر تحولات جامعه عشایری گفت امنیت غذایی بیش از ۲۵ درصد کشور در اختیار عشایر است و آنان سهم بزرگی در اقتصاد کشاورزی ایران دارند.
معاون میراث فرهنگی کشور همچنین بر اهمیت جایگاه زنان عشایر تاکید کرد و گفت: «در شورای حکام مرکز در سال ۲۰۲۴ تصمیم گرفتیم پروژه توانمندسازی و کارآفرینی زنان عشایر حامل میراث فرهنگی ناملموس در آسیای غربی و مرکزی را بهعنوان گامی پیشرو در مسیر توسعه فرهنگی تصویب کنیم. این طرح، سرآغاز سلسله نشستهایی شد که هدف آنها تقویت نقش جوامع محلی، گردآوری و انتقال دانش زیسته، و پیوند دوباره میان سیاستگذاری و فرهنگ است.»
دارابی درباره این طرح توضیح داد: «این پروژه در سطح بینالمللی در نظر دارد اقدامات موفق پاسدارانه در حوزه توانمندسازی زنان عشایرِ حامل میراث ناملموس و زیستمانهای پایدارساز را در سراسر منطقه آسیای غربی و مرکزی شناسایی، مستند و تحلیل کند و با ایجاد یک شبکه بینالمللی برای تبادل تجارب و دانش بومی، زمینه همکاریهای فرامرزی و یادگیری متقابل را فراهم سازد؛ تا از رهگذر چنین شبکهای، زنان حامل میراث فرهنگی ناملموس بتوانند صدای خود را در مقیاس منطقهای و جهانی بلندتر کنند و الگویی الهامبخش برای پایداری فرهنگی و معیشتی جوامع محلی باشند.»
به گفته او این نشست ملی بستری برای تجمیع دانش بومی، مروری بر پژوهشهای انجامشده در کشور و گفتوگو میان اندیشه و تجربه است و نتایج آن در اختیار کشورهای عضو مرکز و ملتهایی قرار خواهد گرفت که کوچ را بخشی از میراث زنده خود میدانند؛ تا از رهگذر تبادل و همکاری، شبکهای از دانش بومی برای سازگاری با تغییرات اقلیمی و تحقق معیشت پایدار شکل گیرد.
او در انتها تاکید کرد: «ما باور داریم که توسعه پایدار از درون فرهنگ و از دل جوامع زنده میروید. زمان آن رسیده است که دانش بومی و خرد اقلیمی، در کنار علم نوین، در قلب برنامههای توسعه و سیاستگذاری فرهنگی کشور جای گیرد.»