مقدونیه شمالی ارزانترین، سوئیس گرانترین کشور اروپا برای خرید مواد غذایی
اگرچه در برخی کشورهای اروپایی قیمت مواد غذایی از متوسط اتحادیه اروپا پایینتر است، اما خانوارها اغلب بخش بزرگتری از درآمد خود را صرف خرید غذا میکنند. بررسیها نشان میدهد اختلاف قیمتها و سهم مخارج غذایی خانوارها در کشورهای مختلف اروپا، بازتابدهنده تفاوتهای درآمد، نظام مالیاتی و قدرت خرید مردم است.
به گزارش آتیهآنلاین، غذا یکی از بزرگترین هزینههای خانوارها در اروپا محسوب میشود و بهطور میانگین حدود ۱۱.۹ درصد از مخارج خانوارها در اتحادیه اروپا را شامل میشود. با این حال، در کشورهایی مانند رومانی، این رقم به ۲۰ درصد هم میرسد و خانوادهها بخش قابلتوجهی از بودجه خود را صرف خرید مواد غذایی میکنند.
شاخص سطح قیمت مواد غذایی یورواستات ابزاری مفید برای مقایسه قیمتها در کشورهای مختلف اروپا است. اگر سبد استاندارد غذایی اتحادیه اروپا ۱۰۰ یورو در نظر گرفته شود، این شاخص نشان میدهد همان سبد در هر کشور چه قیمتی دارد؛ عدد بالاتر از ۱۰۰ به معنای گرانتر بودن غذا و عدد پایینتر از ۱۰۰ به معنای ارزانتر بودن آن نسبت به متوسط اروپاست.
در سال ۲۰۲۴، مقدونیه شمالی ارزانترین کشور اروپایی برای خرید مواد غذایی بود. قیمت یک سبد استاندارد در این کشور ۷۳ یورو بود که ۲۷ درصد پایینتر از میانگین اتحادیه اروپا محسوب میشود. در مقابل، سوئیس گرانترین کشور اروپا برای خرید غذا است و قیمتها در این کشور ۶۱.۱ درصد بالاتر از میانگین اتحادیه اروپا است. پس از سوئیس، ایسلند و نروژ با قیمتهای ۱۴۶.۳ و ۱۳۰.۶ یورو در رتبههای بعدی قرار دارند.
در داخل اتحادیه اروپا، رومانی با ۷۴.۶ یورو پایینترین قیمت و لوکزامبورگ با ۱۲۵.۷ یورو بالاترین قیمتها را دارند. همچنین کشورهایی مانند دانمارک (۱۱۹.۳ یورو)، ایرلند (۱۱۱.۹ یورو)، فرانسه (۱۱۱.۵ یورو)، اتریش و مالت (هر کدام ۱۱۰.۹ یورو) بهطور قابل توجهی بالاتر از متوسط اتحادیه هستند.
قیمتهای پایین مواد غذایی بیشتر در جنوبشرقی اروپا و بالکان غربی مشاهده میشود. در چهار کشور بزرگ اتحادیه اروپا، ایتالیا و آلمان با ۱۰۴ و ۱۰۲.۹ یورو بالاتر از متوسط اتحادیه هستند، اما اسپانیا با ۹۴.۶ یورو زیر میانگین اتحادیه قرار دارد. در کشورهای شمال اروپا، معمولاً قیمت مواد غذایی بسیار بالاتر است.
به گزارش یورونیوز، تفاوت در قیمتها بیشتر به درآمدها و دستمزدها مرتبط است. به گفته آلن متیوز، استاد کالج ترینیتی دوبلین، کشورهای با دستمزد متوسط بالاتر مانند سوئیس و دانمارک، هزینههای نیروی کار در تولید و عرضه غذا را به مصرفکننده منتقل میکنند. همچنین تفاوت در مالیات بر ارزش افزوده غذا در این اختلاف قیمتی نقش دارد؛ برای مثال، ایرلند مالیات پایین یا صفر برای غذا در نظر میگیرد، در حالی که در دانمارک، نرخ استاندارد مالیات اعمال میشود.
جرمیاس ماته بالوگ، استاد دانشگاه کورونیوین بوداپست، تأکید کرد این تفاوتهای قیمتی با در نظر گرفتن درآمد قابلتصرف مردم، پیامدهای مهمی برای امنیت غذایی دارد و خانوادهها در کشورهای کمدرآمدتر بخش بیشتری از درآمد خود را صرف غذا میکنند، حتی اگر قیمت نسبی مواد غذایی پایینتر باشد.