دختران بهزیستی تا ۲۵ سالگی زیر سقف حمایتی
سازمان بهزیستی از امکان اسکان دختران تحت حمایت خود تا سن ۲۵ سالگی در«خانههای آمادهسازی» خبر داد تا این افراد پس از ۱۸ سالگی با آموزش مهارت و اشتغال، تدریجی و ایمن به زندگی مستقل وارد شوند.
سازمان بهزیستی برنامههای حمایتی خود برای فرزندان تحت مراقبت را پس از سن قانونی ۱۸ سالگی تشریح کرد. بر این اساس، رویکرد «رهاشدن» این جوانان کنار گذاشته شده و فرآیندی تدریجی تحت عنوان «رهسپاری به زندگی مستقل» برای آنان طراحی شده است.
حمیدرضا الوند، سرپرست دفتر مراقبت و توانمندسازی کودکان و نوجوانان سازمان بهزیستی در گفتوگویی با ایلنا گفت: «انتقال به زندگی مستقل در سه مرحله پیشرهسپاری، رهسپاری و پسارهسپاری برنامهریزی شده و هشت محور اصلی مانند سلامت، اشتغال و مسکن در آن مورد توجه است. اگر فردی آمادگی لازم را نداشته باشد، انتقال او به زندگی مستقل به تعویق خواهد افتاد.»
او توضیح داد: «یکی از ارکان اصلی این فرآیند، «خانههای آمادهسازی» است. این خانهها به عنوان پلی میان زندگی مؤسسهای و زندگی کاملاً مستقل عمل میکنند و فرصتی برای کسب تجربههای عینی و ملموس فراهم میکنند. نوجوانان بالای ۱۸ سال تحت سرپرستی سازمان که به دلیل نیاز به ارتقاء توانمندیهای اجتماعی و شغلی، ادامه تحصیلات دانشگاهی، خدمت سربازی، معلولیت یا هر دلیل دیگری آمادگی ورود مستقیم به جامعه را ندارند، میتوانند از این بخش استفاده کنند.»
الوند تأکید کرد: «دختران تحت سرپرستی تا سقف سنی ۲۵ سالگی امکان بهرهمندی از خانههای آمادهسازی را خواهند داشت.»
به گفته این مقام مسئول، در کنار تأمین مسکن، توانمندسازی شغلی و اقتصادی محور دیگر برنامهها است. هدف این است که نوجوانان پیش از خروج نهایی از چرخه حمایتی، حداقل دو مهارت کاربردی و قابل عرضه در بازار کار را آموزش دیده و توانایی کسب درآمد پایدار از آن را پیدا کنند. اقداماتی مانند معرفی به دورههای فنی و مهارتی، ایجاد فرصت کارآموزی و اشتغال حمایتی با همکاری بخش خصوصی، ارائه تسهیلات برای راهاندازی کسبوکارهای کوچک و پرداخت کمک هزینه اولیه زندگی در این راستا انجام میشود.
الوند در پاسخ به سؤالی درباره سرنوشت فرزندان ترخیصشده، به انتشار گزارشی با عنوان «وضعیت افراد مستقلشده در مراقبت رهسپاری» اشاره کرد که دادههای یک دوره سیزدهساله (۱۳۹۱ تا ۱۴۰۳) را تحلیل کرده است. در این دوره چهار هزار و ۲۱۹ نفر به زندگی مستقل انتقال یافتهاند. او در ادامه به تحلیل آمارهای ورودی کودکان به بهزیستی پرداخت و گفت: «مطابق آمار سالهای ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۴، روند پذیرش نوسانی اما عمدتاً افزایشی بوده است. بررسی علل پذیرش نشان میدهد اعتیاد والدین اصلیترین عامل ورود کودکان به چرخه خدمات حمایتی سازمان بهزیستی است.»
به گفته او این موضوع بیانگر آن است که اعتیاد همچنان یکی از مهمترین عوامل فروپاشی عملکرد والدگری و ایجاد محیطهای پرخطر برای کودکان محسوب میشود. با این حال، آمار خروج از مراکز نگهداری نیز روند مثبتی را نشان میدهد.
الوند در تفسیر این آمار گفت: «این رشد نشان میدهد رویکردهای تخصصی و خانوادهمحور سازمان بهزیستی، با وجود چالشهای ناشی از آسیبهای خانوادگی، توانسته مسیر بازگشت کودکان به محیط امن خانوادگی را هموارتر و مؤثرتر سازد. به بیان دیگر، کار مددکاری مؤثر و مداخلات بهموقع میتواند حتی در خانوادههای با آسیبزایی بالا، شرایط بازتوانی و بازپیوند را فراهم کند.»